Steeds duiken er weer stemmen op om de Markerwaard alsnog in te polderen, de aanleiding in 1972 voor de oprichting van de IJsselmeervereniging. In 2002 besloot de regering definitief af te zien van de Markerwaard, waardoor de dijkversterking van de Markermeerdijk opnieuw bezien moest worden. Het Rijk, de deltacommissie en andere overheden richten zich op natuurontwikkeling en zoetwateropslag in balans met een duurzame economische ontwikkeling en recreatie. Ook onze vereniging zal hierin haar positie en visie op de toekomst moeten bepalen.
In april 1984 demonstreerden medewerkers van de RIJP voor de aanleg van de Markerwaard
(Bron: Fotoarchief Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders, foto J.U. Potuyt).
Als er ooit in het kader van de ruimtelijke en ecologische ontwikkeling van Nederland de noodzaak is geweest voor de aanwinning van land voor wonen, natuur, land- en natuurbouw, recreëren en mobiliteit dan is het in het huidige tijdsgewricht.
In het Noordhollands Dagblad van zaterdag 4 januari stond een groot opinie-artikel met de kop “Hoogste tijd voor de Markerwaard”. Geschreven door Leo Q. Onderwater, waarin hij pleit om een groot deel van het Markermeer in te polderen. “Allerlei functies en bebouwingen – die elders niet verantwoord zijn onder te brengen ofwel te handhaven – kunnen worden verplaatst naar de Markerwaard. Herstructurering van grote delen van Nederland is harde noodzaak. Een aantal Natura 2000-gebiedjes van postzegelformaat op het oude land – die nauwelijks het behouden waard zijn – kunnen worden geofferd tegen een veel groter natuurgebied in de Markerwaard.”
De aanleg van de ’Marker Wadjes’ met slibbezinksel uit het Markermeer door Natuurmonumenten en Rijkswaterstaat vindt Onderwater een ecologische miskleun. Volgens hem slechts symptoombestrijding: de feitelijke oorzaak van het slibprobleem in het Markermeer wordt er niet mee opgelost.
In een Markerwaard kan 12.000 hectare worden ingericht voor land- en tuinbouw, waaronder bollenteelt. ook kunnen er twee kleine steden tussen 30.000 en 60.000 inwoners komen, evenals een luchthaven ter vervanging van Schiphol.
Ook de toekomstvisie van de Wageningse onderzoekers Michael van Buuren en Martin Baptist, geeft voor Markermeer en IJsselmeer een invulling met zogenaamde natuurgebieden. Zij volgen de opzet zoals Natuurmonumenten en Rijkswaterstaat hebben gekozen voor de Marker Wadden. Kleine eilandjes met ondiepe zones (moerassen) zodat de functie van waterbuffer niet verloren gaat. Dit is een vorm van landschapsbeheer zonder bomen.
De wereld verandert de laatste tijd in een hoog tempo, en dat kan zijn weerslag krijgen op het open watergebied van Markermeer en IJsselmeer. Naast windmolens en zonne-eilanden wordt inpoldering nu een steeds grotere bedreiging voor de charter- en recreatievaart. (Zeepost, 6 januari 2020 – Wouter van Dusseldorp)
Bekijk hier het artikel in het NHD van 4 januari j.l.