Alliantie Markermeerdijken: op volle kracht vooruit

De Alliantie Markermeerdijken laat er geen gras over groeien. Met zwaar materieel in zevenvoud wordt de dijkversterking aan de Waterlandse Zeedijk aangepakt. De loswal en de buitendijkse weg voor werkverkeer worden nu opgespoten. Het fietspad op de dijk vanaf het Kinselmeer tot Uitdam is inmiddels afgesloten met een stevig hek. Geen grassprietje ontkomt.

Foto’s Soemini Kasanmoentalib

Respecteer de opeenvolging van kapen en baaien

Aldus Palmboom’s gouden regel nummer 3. “Zorg dat bij nieuwe ingrepen, zoals dijkversterkingen, het verschil tussen baaien en kapen niet wordt verzwakt maar juist wordt versterkt” (Frits Palmboom, Het IJsselmeergebied, een ruimtelijk perspectief, Nijmegen 2018, p. 179)

Helaas leidt de dijkversterking tot het steeds verder straktrekken van het karakteristieke grillige verloop, dat de Waterlandse kust zozeer kenmerkt.

Waterlandse kust, poreus landschap, stilgezette tijd

Waterland vormt een wonder in de wereld van de ruimtelijke planning: een vrijwel onbedorven groen en open landschap direct naast de grote stad. De relatieve ongereptheid van Waterland vormt de contramal tot de stedelijke bebouwing, dat Amsterdam tot een stad maakt die sterk met het landschap vervlochten is. […] De echo van het totaal poreuze Noord-Hollandse landschap uit de middeleeuwen maakt het tot een avontuurlijk zwerflandschap voor wandelaar, fietser, kanoër en schaatser. Hierbinnen vormt de dijk langs het Markermeer een duidelijk oriëntatiepunt.